شناسایی استانداردها و مؤلفه های اخلاقِ حرفه ای تدریس استادانِ دروس معارفِ اسلامی

هدفِ پژوهش، ارائۀ چارچوبی مفهومی از اخلاق حرفه ای تدریس برای استادانِ دروس معارفِ اسلامی برای اثربخش ترسازی عملکرد آنان نسبت به تربیت دینی صحیحِ دانشجویان بود. روش: روش پژوهش از نوع روش آمیختۀ اکتشافی متوالی بود. در بخش کیفی از روش تحلیلی- استنتاجی و در بخش کمّی از پیمایش پرسشنامه ای و انجام آزمون­های آماری استفاده شد. جامعۀ آماری اول، کلیۀ منابع مرتبط با اخلاق حرفه ای تدریس و جامعۀ دوم، استادان معارفِ اسلامی و دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکدۀ علوم تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 93-1392 بود. در جامعۀ دوم، 52 نفر با روش نمونه گیریِ هدفمند به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. مراحل گردآوری داده ها عبارت بود از: بررسی و شناسایی منابع مرتبط با موضوع، شناسایی و استخراج استانداردهای اخلاقِ حرفه ای تدریس برای استادن معارف اسلامی، تلفیق و ادغام موارد مشابه در قالب مؤلفۀ کلی و اعتباریابی، مقایسۀ دیدگاه استادان و دانشجویان دربارۀ خرده مؤلفه های اخلاقِ حرفه ای تدریس برای استادان معارف اسلامی. یافته ها: ارائۀ چارچوب مفهومی اخلاق حرفه ای تدریس شش خوشه ای کلّی که عبارتند از: اخلاق بین فردی(ارتباطات) و شایستگی های علمی- تخصصی، شخصیتی- رفتاری، اعتقادی- ارزشی، ادراکی و روانی- اجتماعی و ارائۀ چارچوب مفهومی اخلاق حرفه ای تدریس استادان معارفِ اسلامی. نتیجه گیری: تدریس دروس دینی مستلزم رعایت اصول و ملاحظات اخلاقی استادانِ این دروس از دیدگاه استادان و دانشجویان است تا بتوان با در نظر گرفتن آنها در مسیر تحقق تربیت دینی دانشجویان گام برداشت. لذا توجه به چارچوب مفهومیِ اخلاق حرفه ای تدریس برای استادان معارفِ اسلامی پیشنهاد می شود.